Jest to najpopularniejsza forma zaćmy nabytej, której początki mogą wystąpić już u 40-latków, ale z reguły ujawnia się w okolicach 60. roku życia. Nie należy jej mylić ze starczowzrocznością (utrata akomodacji oka w późniejszych latach życia; przykład: czytanie tekstu z coraz dalszej odległości od oczu).
W procesie rozwoju zaćmy starczej dochodzi najpierw do wzrostu, a następnie do zmniejszenia uwodnienia soczewki, zaburzeń metabolizmu białek soczewki i spowolnienia ich syntezy, spadku stężenia potasu, wzrostu stężenia sodu i wapnia.
zdrowie.onet
Wskutek tych zmian (wzrost, później zmniejszenie uwodnienia soczewki, zaburzenia metabolizmu białek soczewki i spowolnienie ich syntezy, spadek stężenia potasu, wzrost stężenia sodu i wapnia) soczewka pacjenta w podeszłym wieku może być nawet trzykrotnie cięższa niż w chwili urodzenia.
W przypadku zaćmy dużą rolę odgrywają czynniki genetyczne.
